KAHVERENGİ

yüksek dağlardan
kopup gelen bir nehir
nasıl durulursa,
masmavi bir denizle buluştuğunda
ben de öyle durulurum
ellerin
ellerimle kavuştuğunda

ama
ellerin yetmez
gülüşünden yakalamalıyım seni
çocukların
yakaladıkları gibi denizi

dur
çevirme başını
çevirme
çevirirsen ıssız bir adaya
                         düşüyorum

bak
yüzüme bak
bakmazsan
               çok üşüyorum

al
bu gözler
bu kahverengi gözler senin
yumuşak ellerinle dokun
can gelsin yüreğime
ve düzelsin
çok büyük bir yanlışı daha
                                   evrenin

--murat usta--
Eylül'14/Ankara