KEPENK

Hiç
birinin
hiç
bir
kişinin
ve
hiç
bir
şeyin
yanında
değilim
artık

Hiç
"bir"
şeyin
yanında
değilim

bilmiyorum
anlamıyorum
bu
hesap
kimin
bilmiyorum
neler
dönüyor
bilmiyorum
kapalı
kapılar
arkasında

göz
kapaklarıma
kadar
kırgın
bir
ülke
doluyum

bir
köy
mezarlığında
bıraktım
korkularımı
yalnızım
sanmayın
kağıdım
kalemim
ve
ben
çok
uyumluyum
kıskanmayın

yalnız,
tek
başıma
da
çok
oluyorum
kalabalık
oluyorum
ve
kızgınlığı
başka
hiç
bir
şeye
benzemeyen
kırgın
ve
bir
o
kadar
da
kızgın
bir
halk
oluyorum
kapalı
kapılar
karşısında
...
hadi
açın
şu
kepenkleri

biz
bize
benzeriz
öpüşmesek
de
barışırız
sandığınızdan
daha
iyi
çocuklarız
biz
kapamayın
yüzümüze
yeter
ki
şu
kepenkleri

--murat usta--
Kasım' 13 / Silopi